ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, ΑΚΟΥΣ;

...ακούς, αλλά κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Ακούς, αλλά προτιμάς την σιωπή. Η σιωπή είναι πάντα βολική όταν έχεις κάνει λάθος.
Και τώρα, πρέπει πάλι εγώ να κάνω το βήμα, να μας απεγκλωβίσω. Και πρίν πείσω εσένα, πρέπει να πείσω τον εαυτό μου. Ότι τελειώσαμε.
Πόσο σιχαίνομαι τις αλλάγες. Και αυτές με εκδικούνται, έρχονται ορμητικές και σαρώνουν τα πάντα. Πρώτα εμένα, με αποδομούν πρίν καν αρχίσουν. Εσένα, δεν θα σου κάνουν πολύ κακό. Εσύ τις αποζητάς, είναι φίλες σου οι αλλαγές, ιδίως αυτές που φέρνουν την ζωή σου τα πάνω κάτω.
Τελειώσαμε, ακούς; Κάνω το μνημόσυνο, μόλις φύγει και ο τελευταίος -τάχαμου- θλιμμένος συγγενής, θα ξαναμείνω στην ερημιά του κλειστού, περιποιημένου, όμορφου τάφου μας.
Και τέλος, θα φύγω και εγώ. Μόνο με τη σκιά μου παρέα, όπως πάντα.
Τελειώσαμε, γαμώτο. Ακούω;